Με την πάροδο του χρόνου, οι γυναίκες που έχουν ενθέματα ενδέχεται να εμφανίσουν αλλαγές όπως τοπική σκλήρυνση ή ρήξη των ενθεμάτων, αυτόματη ή μετά από τραυματισμό. Σε αυτές τις περιπτώσεις – ή όταν υπάρχει επιθυμία για αλλαγή στο μέγεθος ή στο σχήμα του στήθους – ενδείκνυται η χειρουργική αφαίρεση και αντικατάσταση των ενθεμάτων.

Οι παλιές ουλές αφαιρούνται, τα ενθέματα εξάγονται, και οι «θήκες» όπου ήταν τοποθετημένα καθαρίζονται σχολαστικά. Σε περιπτώσεις σκληρής κάψας, πραγματοποιείται η λεγόμενη καψουλοτομή (μικρές τομές στην κάψα για την αποσυμπίεση της περιοχής) ή καψουλεκτομή (ολική αφαίρεση της κάψας).

Αν η ασθενής επιθυμεί μεγαλύτερο μέγεθος, η υπάρχουσα θήκη επεκτείνεται για να φιλοξενήσει τα νέα ενθέματα. Όταν επιθυμείται μικρότερο μέγεθος, συχνά συνδυάζεται με ήπια ανόρθωση στο ίδιο χειρουργικό στάδιο.

Τέλος, για ασθενείς που επιλέγουν μόνιμη αφαίρεση ενθεμάτων, υπάρχουν δύο επιλογές: είτε να αποκατασταθεί ο όγκος με μεταφορά αυτόλογου λίπους (λιπομεταφορά), είτε να αποδεχθούν τη μικρότερη εμφάνιση του στήθους, πιθανώς με ταυτόχρονη ανόρθωση. Αφού επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα σε μέγεθος και σχήμα, η τομή κλείνεται με ράμματα και ειδική κόλλα δέρματος για ταχύτερη επούλωση.

Με καποια συγκεκριμένα ενθέματα μαστών έχει παρατηρηθεί, σε ποσοστό από 1:15.000 έως 1:30.000, μια σπάνια μορφή λεμφώματος, που όταν διαπιστωθεί πρέπει να αφαιρεθεί το ένθεμα μαζί με την κάψα του. 

Σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις, και μόνο με συγκεκριμένους τύπους ενθεμάτων μαστών, έχει αναφερθεί μια σπάνια μορφή φλεγμονώδους αντίδρασης που ονομάζεται BIA-ALCL (Breast Implant-Associated Anaplastic Large Cell Lymphoma). Η πιθανότητα εμφάνισής της είναι πολύ χαμηλή — περίπου 1 στις 15.000 έως 1 στις 30.000 περιπτώσεις — και, όταν συμβαίνει, εκδηλώνεται συνήθως περισσότερα από δέκα χρόνια μετά την επέμβαση. Σε περίπτωση διάγνωσης, η ιατρική σύσταση είναι η αφαίρεση του ενθέματος και της περιβάλλουσας κάψας, με στόχο τη διασφάλιση της υγείας και της ασφάλειας της ασθενούς.