Θεραπειες ακμης
Η ακμή αποτελεί μια φλεγμονώδη δερματοπάθεια που προσβάλλει το τριχοσμηγματογόνο σύμπλεγμα — δηλαδή τους θύλακες των τριχών και τους σμηγματογόνους αδένες. Η παθολογική της βάση περιλαμβάνει απόφραξη των πόρων, υπερέκκριση σμήγματος, πολλαπλασιασμό βακτηρίων (συνήθως Cutibacterium acnes) και ποικίλου βαθμού φλεγμονή. Αν και ο όρος χρησιμοποιείται κυρίως για να περιγράψει μέτριες ή σοβαρές δερματικές βλάβες, ακόμη και τα περιστασιακά σπυράκια αποτελούν ήπιες εκδηλώσεις της πάθησης.
Κλινικοί τύποι βλαβών:
Η ακμή μπορεί να εμφανίζεται με διάφορες μορφές, οι οποίες αξιολογούνται προσεκτικά κατά την κλινική εξέταση ώστε να καθοριστεί το κατάλληλο θεραπευτικό σχήμα. Οι βασικοί τύποι βλαβών περιλαμβάνουν:
Φαγέσωρες: ανοικτοί (μαύρα στίγματα) ή κλειστοί (λευκά στίγματα), που αποτελούν μη φλεγμονώδεις αλλοιώσεις.
Φλεγμονώδεις βλατίδες και φλύκταινες: μικρές, ερυθρές ή πυώδεις βλάβες.
Οζίδια και κύστεις: βαθύτερες, επώδυνες φλεγμονώδεις αλλοιώσεις, χαρακτηριστικές της σοβαρής ακμής.
Μεταφλεγμονώδεις υπερμελαγχρώσεις ή ουλές, που ενδέχεται να παραμείνουν μετά την επούλωση.
Η ακριβής αξιολόγηση των τύπων και της βαρύτητας των βλαβών είναι καθοριστική για την επιλογή εξατομικευμένης θεραπείας.
1
Συμβουλευτική
Κλείστε μια συμβουλευτική συνεδρία διάρκειας 1 ώρας.
2
Διαδικασία
Εξαρτάται από την επιλογή της θεραπείας.
3
Φροντίδα
Διαβάστε σχετικά με την εξατομικευμένη φροντίδα μας και γνωρίστε την ομάδα μας.
Τι ειναι;
Η ακμή ταξινομείται συνήθως από τον δερματολόγο ως φαγεσωρική (όταν επικρατούν μη φλεγμονώδεις βλάβες, όπως μαύρα και λευκά στίγματα) ή φλεγμονώδης (όταν κυριαρχούν ερυθρές βλατίδες, φλύκταινες ή οζίδια). Σε ορισμένες περιπτώσεις παρατηρείται επικάλυψη με ροδόχρου ακμή, γεγονός που μπορεί να εξηγεί την ανεπαρκή ανταπόκριση σε συμβατικές θεραπείες. Είναι εξίσου σημαντικό να αξιολογούνται ενδεχόμενοι επιβαρυντικοί παράγοντες, όπως υποκείμενες παθολογικές καταστάσεις (ορμονικές διαταραχές, π.χ. σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών) ή συγκεκριμένες φαρμακευτικές αγωγές (όπως κορτικοστεροειδή, αντιεπιληπτικά ή αναβολικά), που μπορεί να επιδεινώνουν ή να προκαλούν ακμοειδείς βλάβες.
Ακμη στην ενηλικη ζωη και ακμη στην εφηβεια
Η ακμή συνδέεται συχνά με την εφηβεία, καθώς πράγματι αποτελεί ένα συχνό και πολυπαραγοντικό φαινόμενο σε νεανικά δέρματα. Ωστόσο, στην κλινική πράξη παρατηρείται όλο και συχνότερα η εμφάνισή της στην ενήλικη ζωή, ιδίως σε γυναίκες ηλικίας 25–40 ετών. Τα τελευταία χρόνια, διαφαίνεται μετατόπιση στο ηλικιακό φάσμα της νόσου, με περιστατικά να εμφανίζονται τόσο σε μικρότερες όσο και σε μεγαλύτερες ηλικίες σε σύγκριση με παλαιότερα.
Η καθυστερημένη έναρξη ή η εμμένουσα μορφή της ακμής επηρεάζει περίπου το 20% των γυναικών και το 8% των ανδρών. Οι γυναίκες φαίνεται να προσβάλλονται συχνότερα, πιθανώς λόγω ορμονικών μεταβολών που σχετίζονται με τον εμμηνορρυσιακό κύκλο, τη λήψη ορμονικών σκευασμάτων (όπως αντισυλληπτικά), την εγκυμοσύνη ή την περίοδο μετά τον τοκετό.
Παράλληλα, γενετικοί παράγοντες διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο — δεν είναι ασυνήθιστο το ιστορικό ακμής σε μέλη της ίδιας οικογένειας. Το ψυχολογικό στρες αποτελεί επίσης τεκμηριωμένο επιβαρυντικό παράγοντα, καθώς συνδέεται με αυξημένη παραγωγή ανδρογόνων, η οποία με τη σειρά της ενισχύει τη δραστηριότητα των σμηγματογόνων αδένων και επιδεινώνει την ακμή.
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Kλείσετε σήμερα ένα ραντεβού ή μια συμβουλευτική συνεδρία μαζί μας
